بررسی اجمالی
اسکار (جای زخم) اثری است که پس از بهبودی زخم یا جراحت بر روی پوست باقی مانده است.
اسکارها بخشی طبیعی از روند بهبودی هستند. با گذشت زمان بیشتر آنها محو و کم رنگ می شوند ، اگرچه هرگز کاملاً از بین نمی روند.
انواع اسکارها
اسکار می تواند به صورت یک خط ظریف یا سوراخ فرورفته روی پوست یا رشد بیش از حد غیر طبیعی بافت باشد.
اسکارهای خطی نازک طبیعی
یک زخم جزئی مانند بریدگی معمولاً پس بهبود یک خط قرمز و برجسته برجای می گذارد ، که به تدریج با گذشت زمان رنگ پریده تر و صاف تر می شود.
این روند می تواند تا دو سال طول بکشد. اسکار به طور کامل از بین نخواهد رفت و شما برای شما یک علامت یا خط قابل مشاهده باقی خواهد گذاشت.
تشکیل اسکارهای ظریف به دنبال ایجاد زخم یا بعد از جراحی معمول است. آنها معمولاً دردناک نیستند اما ممکن است برای چند ماه خارش داشته باشند.
در انواع پوستهای تیره ، ممکن است بافت اسکار محو شود و یک اثر قهوه ای یا سفید بر جای بگذارد. ممکن است اسکار رنگ پریده در پوست برنزه بیشتر دیده شود زیرا بافت اسکار برنزه نمی شود.
اسکارهای کلوئید
اسکار کلوئیدی رشد بیش از حد بافتی است که در صورت تولید بیش از حد کلاژن در محل زخم ایجاد می شود.
این اسکار حتی پس از بهبودی زخم نیز در حال رشد است.
اسکارهای کلوئید بر سطح پوست برجسته می شوند و وقتی به تازگی شکل می گیرند، قبل از اینکه به تدریج رنگ پریده تر شوند، قرمز یا بنفش هستند. آنها اغلب خارش دار یا دردناک هستند و اگر سفت و نزدیک مفصل باشند می توانند حرکت را محدود کنند.
اسکار هایپرتروفیک
مانند انواع کلوئید، اسکار هایپرتروفیک نتیجه تولید بیش از حد کلاژن در محل زخم است.
اما در مقام مقایسه، در اسکارهای هیپرتروفیک به اندازه اسکارهای کلوئیدی کلاژن تولید نمی شود.
همچنین ، بر خلاف اسکارهای کلوئیدی ، اسکار هایپرتروفیک فراتر از مرز زخم اصلی شکل نمی گیرد، اما ممکن است ضخیم شدن آنها تا شش ماه ادامه داشته باشد.
اسکار هایپرتروفیک قبل از اینکه در طی چند سال صافتر و رنگ پریده تر شود، در ابتدا قرمز و برجسته می شود.
اسکارهای حفره ای یا فرورفته
برخی از زخم های ناشی از بیماری های پوستی مانند آکنه و آبله مرغان می توانند ظاهری فرورفته یا حفره ای داشته باشند.
اسکارهای حفره ای که به آنها اسکار آتروفیک یا “آیس پیک” نیز گفته می شود ، می تواند در نتیجه جراحتی ایجاد شود که باعث از بین رفتن چربی زمینه ای گردیده است.
اسکار کونترکچر
اسکار کونترکچر اغلب به دلیل سوختگی ایجاد می شود.
آنها هنگامی ایجاد می شوند که پوست “کوچک ” شده و تحلیل می رود واین منجر به سفتی و محدودیت در حرکت می شود.
درمان اسکار
از بین بردن کامل اسکار امکان پذیر نیست ، اما بیشتر اسکارها به مرور کمرنگ و رنگ پریده می شوند.
تعدادی روش های درمانی در دسترس است که ممکن است ظاهر اسکار را بهبود بخشد و به بهبود ظاهر آن کمک کند.
اگر جای زخم ناخوشایند ، ناراحت کننده یا محدود کننده باشد ، گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ژل سیلیکونی موضعی یا ورق های ژلی سیلیکونی
- پانسمان های فشاری
- استروئیدها
- استتار پوست استتار (میکاپ)
- عمل جراحی
در بسیاری موارد می توان ترکیبی از درمان ها را به کار برد.
اثرات روانی اسکار
اسکار می تواند از نظر جسمی و روانی بر شما تأثیر بگذارد.
اسکار ، به خصوص اگر روی صورت باشد ، می تواند بسیار آزار دهنده باشد. اگر احساس کنید که دیگران به شما خیره می شوند ، وضعیت می تواند بدتر شود.
اگر به دلیل ظاهر خود از مواجهه با مردم خودداری کنید ، به سادگی از نظر اجتماعی منزوی می شوید و این می تواند منجر به احساس افسردگی شود.
اگر احساس می کنید اسکار باعث افسردگی شما می شود یا اینکه بر فعالیت های روزمره شما تأثیر می گذارد ، به پزشک عمومی مراجعه کنید.
اسکارها به طور معمول چگونه ایجاد می شوند؟
اسکار بخشی طبیعی از روند بهبود بدن پس از آسیب بافت است.
هنگامی که پوست آسیب می بیند، بافت ها می شکنند که باعث آزاد شدن پروتئینی به نام کلاژن می شود. تولید کلاژن در محلی که بافت آسیب دیده، بیشتر می شود و به بهبود و تقویت زخم کمک می کند.
کلاژن جدید برای چندین ماه تولید می شود و خونرسانی افزایش می یابد و این باعث قرمز شدن و برجسته شدن اسکار می شود.
با گذشت زمان ، مقداری از کلاژن در محل اسکار تجزیه می شود و خون رسانی کاهش می یابد، در نتیجه اسکار به تدریج نرمتر و نازکتر و کم رنگ تر می شود.
اگرچه اسکار دائمی است اما می تواند طی مدت دو سال محو شود. بعید است که بعد از این زمان آنها دیگر کمرنگ تر شوند.
استرچ مارک یا ترک های پوست
استرچ مارک ها، نوارها یا خطوط باریکی هستند که با پارگی لایه عمیق تر پوست (درم) در سطح پوست ظاهر می شود.
اینها اغلب به دلیل تغییرات هورمونی که در دوران بارداری یا بلوغ یا در نتیجه بدن سازی یا درمان جایگزینی هورمون اتفاق می افتد ، ایجاد می شوند.
درمان اسکار
در صورت داشتن اسکار دردناک، خارش دار یا ناخوشایند، یا اگر اسکار حرکت شما را محدود کرده ، تعدادی روش های درمانی در دسترس هستند.
اسکار ها به طور کامل از بین نمی روند ، اما اغلب می توان کاری کرد که کمتر دیده شوند.
پزشک عمومی شما را برای درمان به یک پزشک یا یک جراح پلاستیک ارجاع می دهد.
استتار پوست (آرایش)
می توانید از داروخانه ها محصولات آرایشی تهیه کنید که مخصوص پوشاندن اسکار باشد. این محصولات به خصوص برای اسکارهای صورت می تواند مفید باشد.
پزشکان کاملاً آموزش دیده برای استتار پوست می توانند مطابقت رنگی متناسب با رنگ پوست شما پیدا کنند و نحوه آرایش را به شما آموزش دهند. اینها ضدآب است و می تواند دو یا سه روز دوام داشته باشد.
ژل ها یا ورق های سیلیکونی
از ژل ها یا ورق های سیلیکونی می توان برای بهبود پوست (نه زخم های باز) استفاده کرد تا به لطافت و صاف شدن اسکار کمک کند. آنها همچنین می توانند خارش و ناراحتی را تسکین دهند.
برای موثر بودن ، ژل ها یا ورق های سیلیکونی باید به مدت حداقل سه ماه، روزانه ۱۲ ساعت روی اسکار قرار داده شوند. اینها قابل شستشو و استفاده مجدد هستند.
از پزشک عمومی ، پزشک پوست یا داروساز خود بپرسید که آیا می تواند درمانی مناسب بر پایه سیلیکون را برای اسکار شما تجویز کند.
استروئیدها (کورتیکواستروئیدها)
استروئیدها نمی توانند اسکارها را به طور کامل از بین ببرند ، اما می توانند ظاهر آنها را بهبود بخشند.
از تزریق کورتیکواستروئید می توان برای درمان برخی ازاسکارهای کلوئیدی و هیپرتروفیک استفاده کرد.
این داروها در چندین نوبت تزریق می شوند تا تورم را کاهش داده و صاف کند. بسته به نوع اسکار ، تزریقات ممکن است نیاز به تکرار داشته باشد.
برای ارزیابی پاسخ بدن ، تزریقات معمولاً در سه نوبت و با فاصله چهار تا شش هفته انجام می شود. در صورت بهبود اسکار، درمان ممکن است چندین ماه ادامه داشته باشد.
همچنین می توان از نوار آغشته به استروئید برای صاف نمودن اسکارهای کلوئیدی استفاده کرد. این محصولات می تواند توسط پزشک عمومی یا پوست تجویز شود و به مدت ۱۲ ساعت در روز استفاده می شود.
لیزر درمانی
لیزر یا نور درمانی (پالس های نور) می تواند با هدف قرار دادن رگ های خونی در بافت اسکار اضافی ، قرمزی در اسکار را کاهش دهد.
برای برخی از اسکارهای حفره ای، از جراحی لیزر (لیزر لایه بردار) برای مسطح کردن اسکار استفاده می شود. این روش شامل استفاده از لیزر برای از بین بردن لایه های فوقانی پوست است که باعث تحریک تولید کلاژن در لایه های عمیق تر می شود.
اما مطالعات طولانی مدت زیادی برای اثبات اثربخشی و ایمنی لیزر درمانی وجود ندارد. اگر قصد لیزر درمانی دارید ، اطمینان حاصل کنید که فردی که آن را انجام می دهد یک پزشک کاملاً آموزش دیده و با تجربه در زمینه بهبود اسکار است.
کرایوتراپی (سرما درمانی)
می توان از نیتروژن مایع برای یخ زدگی اسکارهای کلوئیدی استفاده کرد. اگر در مراحل اولیه از کرایوتراپی استفاده شود ، ممکن است اسکارهای کلوئید را صاف کرده و رشد آنها را متوقف کند. از عارضه جانبی این درمان این است که می تواند رنگ پوست را در ناحیه تحت درمان روشن کند.
فیلرها (پرکننده های پوستی)
فیلرهای پوستی، تزریقاتی هستند (غالباً اسید ساخته شده توسط انسان) که برای «حجم دادن» به اسکارهای حفره ای استفاده می شود. این درمان ممکن است پرهزینه باشد و نتایج معمولاً موقتی است. برای حفظ اثر ، به درمان های مکرر نیاز است.
نیدلینگ پوست (میکرونیدلینگ)
نیدلینگ پوست هم که شامل حرکت دادن یک غلطک کوچک پوشیده شده از صدها سوزن کوچک یا ضربات آرام سوزن های تعبیه شده بر روی دستگاهی به نام درماپن در سطح پوست است ، می تواند به بهبود ظاهر اسکار کمک کند. اما اغلب تکرار جلسات درمانی برای دستیابی به اثرات لازم است و نتایج به طور قابل توجهی در افراد مختلف متفاوت است.
عمل جراحی
گاهی می توان از جراحی برای بهبود اسکار استفاده کرد:
- طبیعی تر نشان دادن آن
- کمتر به چشم آمدن آن (با استفاده از پیوند پوست)
- آزاد كردن بافت های محكم اسکار نزديك مفصل براي بهبود حركت
جراحی برداشتن اسکار یک روش درمانی تهاجمی است که ممکن است برای همه مناسب نباشد.
قبل از تصمیم به جراحی باید نکات مثبت و منفی را به دقت بررسی کنید. علاوه بر خطرات طبیعی جراحی ، احتمال تشدید اسکار نیز وجود دارد.
اگر قصد جراحی برداشتن اسکار را دارید ، مطمئن شوید که جراح پلاستیک در این نوع جراحی کاملاً آموزش دیده و باتجربه است. شما باید در مورد این روش به طور کامل از جراح خود مشاوره بگیرید تا از خطرات و نتایج مورد انتظار آگاه شوید.
اگر از جراحی برای درمان اسکار کلوئید استفاده شود ، ممکن است بلافاصله بعد از جراحی به درمان های دیگری مانند تزریق استروئید یا رادیوتراپی نیاز داشته باشید تا اسکار بزرگتر شود.
پانسمان فشاری
از پانسمان های فشاری معمولاً تحت نظارت متخصص برای درمان اسکارهای سوختگی بزرگ یا بعد از پیوند پوست استفاده می شود. هدف این است که اسکارها صاف و نرم شود.
پانسمان های فشاری معمولاً از مواد محکم و کشسان ساخته می شوند. اینها برای حدود ۶ تا ۱۲ ماه برای ۲۴ ساعت شبانه روز بر روی اسکار استفاده می شوند. همچنین می توان آنها را همراه با ورق های ژل سیلیکونی برای بهبود ظاهر اسکار در یک دوره طولانی مدت استفاده کرد.
اسکارها و کرم های پوستی
کرم ویتامین E بعضی اوقات برای کنترل اسکار توصیه می شود ، اما هیچ مدرک پزشکی وجود ندارد که اثری داشته باشد.
اما ماساژ مرطوب کننده ای مانند E45 در اسکار باعث خشک شدن آن شده و به لطافت آن کمک می کند.
همچنین باید ضد آفتاب را به اسکار خود بزنید زیرا ممکن است به آفتاب حساس باشد.
